Gilles Navez
Op een winteravond in 2003 wou ik een passionele blik afbeelden en vond glas daarvoor ideaal. Glas fascineert me als onzichtbare grens. Net als een oog spiegelt het de toeschouwer. Vertrekkend van dat experiment heb ik stap voor stap mijn eigen techniek ontwikkeld en uitgebreid. De verf is aangebracht aan de achterzijde van het glas en gebakken bij lage temperaturen. Naargelang de belichting kunnen verschillende effecten bekomen worden, op die manier is het mogelijk de opstelling zo te maken dat de randen van het glas niet meer zichtbaar zijn. Dan zweven de afbeeldingen als het ware als droombeelden door de ruimte. Het schilderen laat me toe sterke gevoelens en abstracte, vaak onbewuste beelden uit te drukken. Kwestie van niet onzichtbaar door het leven te gaan...
Un soir de 2003, j’ai voulu peindre un regard intense et j’ai découvert par hasard que le verre était le support idéal à cet effet. Comme l’œil, il reflète le regard de l’autre. A partir de cette expérience, j’ai développé pas à pas une technique propre qui est devenue ma passion. Je peins sur la face arrière du verre, puis fixe celle-ci par cuisson. J’utilise le verre comme une toile invisible sur laquelle je fais flotter des images, des impressions, des reflets… Les jeux de lumière et d’éclairage créent des changements inattendus : les couleurs et les intensités se modifient naturellement.La peinture permet de m’exprimer au-delà des mots, elle reflète des images abstraites souvent venues de mon Inconscient. Elle est ma façon de ne pas rester invisible, de laisser une trace.www.gillesnavez.be